Κυριακη των Μυροφορων - Πιστη και τολμη


Κυριακή τῶν Μυροφόρων! Μέσα στήν Πασχαλινή ἀτμόσφαιρα ἡ ἑορτή αὐτή μᾶς γυρίζει λίγο πίσω, στό πένθιμο κλίμα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Ὄχι χωρίς λόγο βέβαια, ἀφοῦ τά περιστατικά τῆς ἑορτῆς ἀρχίζουν νά ἐκτυλίσσονται ἀπό τό ἀπόγευμα ἀκριβῶς τῆς Μεγάλης Παρα­σκευῆς. Καί εἶναι θαυμαστά περιστατικά, ὅπως θά δοῦμε νά μᾶς τά περιγράφει τό Εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμα.

Μεγάλη Παρασκευή ἀπόγευμα. Ὁ οὐρανός κατάμαυρος. Ἡ ἀτμόσφαιρα ἀπειλη­τική. Ὁ ἕνας μαθητής προδότης. Ὁ Πέ­τρος συντετριμμένος ἀπό τήν ἄρνηση. Οἱ ὑπόλοιποι σκορπισμένοι. Ὁ Κύριος νεκρός ἐπάνω στό Σταυρό. Καί ὁ κίνδυνος νά μείνει ἄταφο ἐπί ἡμέρες τό πανάγιο Σῶμα Του προφανής. Διότι σέ λίγες ὧρες, μέ τή δύση τοῦ ἡλίου, ἄρχιζε ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου καί κάθε κίνηση γιά τούς Ἑβραί­ους ἦταν ἀπολύτως ἀπαγορευμένη. Μπο­ροῦμε νά φανταστοῦμε τώρα τήν θλίψη τῆς Παναγίας μας...

Σ' αὐτήν τήν κρίσιμη στιγμή κάνει τήν ἐμφάνισή του ἕνας ἄγνωστος, κρυφός μαθητής τοῦ Κυρίου, ὁ Ἰωσήφ, πού καταγόταν ἀπό τήν Ἀριμαθαία καί ἦταν βου­λευτής, ἐπίσημο δηλαδή μέλος τοῦ Ἰουδαϊ­κοῦ Συνεδρίου. Αὐτός τόλμησε νά πάει νά ζητήσει ἀπό τόν Πιλᾶτο τήν ἄδεια νά ἐνταφιάσει τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Μιά κίνηση, πού φαινόταν ἀπελπισμένη, καταδι­κασμένη σέ ἀποτυχία.

Καί ὅμως πέτυχε! Ὁ Πιλᾶτος, ἀφοῦ διαπίστωσε τό θάνατο τοῦ Κυρίου, ἔδωσε τή σχετική ἄδεια στόν Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος βοηθούμενος ἀπό τό Νικόδημο ἐνταφί­ασε τό σῶμα τοῦ Διδασκάλου, βεβιασμένα μέν, ἀλλά καί μέ πολύ σεβασμό καί τιμή καί εὐλάβεια. Τό ἐνταφίασε σέ ἕνα μνῆμα σκαλισμένο σέ βράχο καί ἔκλεισε τήν εἴσ­οδο μέ μιά μεγάλη πέτρα. Ὁ κίνδυνος νά μείνει ἄταφο τό Σῶμα τοῦ Κυρίου εἶχε ἀπροσδόκητα ξεπεραστεῖ.

Οἱ μαθήτριες τώρα τοῦ Χριστοῦ μας μέ ἐπικεφαλῆς τή Μαρία τή Μαγδαληνή, δέν ἔμειναν ἱκανοποιημένες ἀπό μιά τόσο βιαστική ταφή καί θέλησαν νά ἀναπληρώ­σουν αὐτή τήν ἔλλειψη.

 Ὅταν λοιπόν πέρασε ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου, ἀγόρα­σαν ἀρώματα, καί τό πρωΐ τῆς ἑπομένης ἡμέρας παίρνουν τόν δρόμο γιά τό μνη­μεῖο. Ἀλλά ἡ βαρειά ἐκείνη ταφόπετρα πιέζει τίς ψυχές τους περισσότερο ἀπ' ὅ,τι τόν Τάφο τοῦ Κυρίου. Μπροστά τους βλέπουν ἀδιέξοδο. Ποιός θά μᾶς κυλήσει τήν πέτρα ἀπό τήν εἴσοδο τοῦ μνημείου; Αὐτό εἶναι τό ἐρώτημα πού τίς βασανί­ζει. Ἀλλά δέν τίς ἀποθαρρύνει. Προχωροῦν! Προχωροῦν μέ τόλμη καί πί­στη. Καί σέ λίγο γίνονται μάρτυρες τοῦ πιό μεγάλου θαύματος. Ἡ βαρειά πέτρα εἶναι ἀποκυλισμένη καί ὁ ὁλόλαμπρος ἄγ­γελος τούς μεταδίδει τό συγκλονιστικότατο μήνυμα. Ὁ Κύριος ἀνέστη! «Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ᾦδε».

Τά γεγονότα, τό βλέπουμε, φωνά­ζουν μόνα τους. Γιά τό Θεό δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα! Πίστη χρειάζε­ται. Πίστη καί τόλμη! Ὁ Ἰωσήφ καί οἱ Μυροφόρες ἔβλεπαν μπροστά τους σκοτάδι, ἀπειλές, κινδύνους. Ὅμως δέν ἔκαναν πίσω· προχώρησαν. Καί τελικά οἱ δυσκολίες ἐξαφανίστηκαν καί τά ἀδιέξοδα ἔγιναν πλατειές λεωφόροι.

Ἀσφαλῶς ὅλοι μας σέ κάποιες πε­ριόδους τῆς ζωῆς μας βρισκόμαστε σέ ἀνάλογες καταστάσεις. Οἱ δοκιμασίες ἀπα­νωτές, οἱ κίνδυνοι πολλοί, ἡ καταστροφή αἰσθανόμαστε νά μᾶς πλησιάζει σέ ἀπό­σταση ἀναπνοῆς. Τότε ὁ πειρασμός, νά ἐγκαταλείψουμε τό καθῆκον μας, νά χαλα­ρώσουμε τόν ἀγώνα μας γίνεται μέγας, μᾶς πιέζει ἀσφυκτικά. Αὐτό εἶναι τό κρί­σιμο σημεῖο. Ἐδῶ παίζονται ὅλα. Εἶναι ἡ ἀποφασιστική στιγμή, πού θά πρέπει νά δώσουμε τή μάχη μας. Νά ριψοκινδυνεύ­σουμε. Νά βαδίζουμε ἐπάνω στά κύματα. Νά προχωρήσουμε μέ πίστη καί τόλμη. Νά προχωροῦμε μέ τή βεβαιότητα πώς ὁ Θεός εἶναι κοντά μας, παρακολουθεῖ τόν ἀγώνα μας καί στήν κρίσιμη στιγμή θά ἐπέμβει διαλύοντας τά μαῦρα σύννεφα, ἀνοίγοντας δρόμο σέ ὅλα τά ἀδιέξοδα.

Ὁ ἀστραπηβόλος ἄγγελος θαμπώνει τίς ἀδύναμες Μυροφόρες γυναῖκες. Τά λόγια του τίς συγκλονίζουν. Μή τά χάνετε, τίς λέει.Ἐσεῖς ζητᾶτε «Ἰησοῦν τόν Ναζαρη­νόν τόν ἐσταυρωμένον». Ἀλλά μάθετέ το· ἀναστήθηκε, δέν εἶναι πλέον ἐδῶ! Νά ὁ τόπος, πού τόν εἶχαν βάλει. Πηγαίνετε λοιπόν νά πεῖτε στούς μαθητές Του καί στόν Πέτρο ἰδιαιτέρως, ὅτι ὁ Κύ­ριος ἀναστήθηκε καί θά τούς συναντήσει στήν Γαλιλαία, ὅπως ἀκριβῶς τούς τό εἶχε προαναγγείλει.

Κάθε λόγος τοῦ ἀγγέλου εἶναι καί μιά νέα ἔκπληξη γιά τίς Μυροφόρες. Καί φεύ­γουν ἀπό τό μνημεῖο μέ «τρόμο καί ἔκσταση». Μέ τρόμο, διότι ἀντιλήφθηκαν πώς κάτι μοναδικό, πρωτοφανές, συγκλονιστικό συν­έβη στό Σύμπαν. Κάποιος, πού τόσο καλά Τόν γνώριζαν, κι ὅμως τούς ἦταν τόσο ἄγνωστος, γιά πρώτη φορά εἶχε νικήσει αὐτοδύναμα τό θάνατο! Τώρα μόλις ἄρχισαν νά καταλαβαίνουν ποιός πράγματι ἦταν ὁ Διδάσκαλος, κοντά στόν ὁποῖο γιά τρία ἔτη εἶχαν ζήσει. Τώρα μόλις ἄρχισαν νά ὑποψιάζονται τίς ἄπειρες δια­στάσεις Του. Νά διαισθάνονται τήν κατα­γωγή Του, τήν πηγή τῆς ὑπάρξεώς Του. Ὁ νοῦς τους ἀδυνατοῦσε νά τό χωρέσει: Ὁ Θεός εἶχε γίνει καί ἄνθρωπος, εἶχε περπατήσει κοντά τους, εἶχε ζήσει μαζί τους. Ἡ συγκίνηση ἔπνιγε τίς ψυχές τους! Κι αὐτό ἦταν πού τούς προκαλοῦσε καί τήν ἔκσταση, τήν ἀπέραντη ἔκπληξη, τόν χωρίς ὅρια ἐνθουσιασμό. Ὁ ἄπειρος Θεός ἦταν ό Διδάσκαλός τους, ἐκεῖνος πού τόν εἶ­χαν ἀγαπήσει μέ τόσο μεγάλη ἀγάπη.

Γι' αὐτό καί δέν ἔλεγαν τίποτε σέ κανέ­ναν στό δρόμο. Τί νά ποῦν; Σέ ποιόν νά μιλήσουν; Τά πόδια τους εἶχαν βγάλει φτερά, ἀλλά τά στόματά τους ἔμεναν βουβά. Θά ἤθελαν νά φωνάξουν μέσα ἀπό τά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς τους:

Ἄνθρωποι, ἀνέστη ὁ Κύριος. «Ἑάλω ὁ θάνατος θανάτῳ»! Χαρῆτε, ἄνθρωποι! Λουλούδια καί πουλιά κι ἀστέρια μακρινά, χαρῆτε! Ναί, χαρῆτε, ἄς χαροῦμε ὅλοι, ἀδελφοί! 


Χ ρ ι σ τ ό ς Ἀ ν έ σ τ η!

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ:

2 σχόλια :

  1. Σας ευχαριστω πολυ για την αναρτηση,μας βοηθατε πνευματικα.Χριστος Ανεστη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη!!! Να είστε καλά, εμείς ευχαριστούμε!!!

      Διαγραφή

ΩΦΕΛΙΜΑ

ΓΕΡΟΝΤΕΣ

ΘΑΥΜΑΤΑ

 
Copyright © ΕΛΛΑΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Designed by OddThemes | Distributed By Blogger Templates20