Οταν έκανα εγω η Α.Χ. 31 έτον σινεχος 7 με 8 φωρες την ημερα εμετό ανακατευμένο με πάρα πολυ αίμα πείρα μετά απώ 6 μήνες την αποφαση να πάω στον γιατρό ο οποίος με εςτειλε αμεσος στο νοσοκομείο για εξετάσεις.
Ενώ ειχα αργήσει παρα πολυ (λόγο τα 3 μωρα παιδια που εχω με τον σύζυγο μου, και ευτιχος που πιέστηκα απ τον ιδιο και με εστειλε με το ζόρε)...άρχησα να χάνω ολο και ποιο πολυ αίμα, δυνάμεις, όρεξη δεν ειχα για τίποτε, ακομα και αφάνταστα πολα κιλά σε λίγο χρονικό διάστημα, και εφόσον είχε προχορηςη το κακο, μου παρουσιαζόταν το ενα πισο απ το άλλο...βάρη πνευμονία, διο μεγάλους έλκους, αλλα και αλλα πολα.
Οταν κάνανε βίοψια και ανακάλυψαν οτι εχω καρκίνο στο στομάχι αλλα και σε ολο το σώμα εφόσον ηταν διλαδι και στο αίμα μου.
Με πείρε τηλ κατα της 20:45ωρα ο γιατρός απ το νοσοκομείο (σπάνιο να πάρει ο ίδιος ο γιατρός) αμεσος καταλαβα οτι κατι τρέχει.
Ακούγοντας να μου πει "σας πείρα γιατη αυριο κιόλας πρέπει να κάνετε το και το διοτι εχετε το καρκίνο στο στομάχι και στο αίμα".
Οταν ξαφνιασμενη επαναλαμβάνα αυτο που ειπε "τι είπατε εχω καρκίνο στο στομάχι και στο αίμα";
Ακούγοντας την φράση μου ο σύζυγος γονάτισε κάνοντας μετάνοια και προσευχη.
Εγω βέβαια απω οτι έκανε ο συζηγος δεν καταλάβα τίποτα εφόσον αισθάνθηκα να φεύγει η γης κατο απ τα πόδια μου.
Μας είπαν την σειρά φαρμακον και χειμοθεραπεια που έβαλαν στο αμεςο προγραμμα οι γιατροί λέγοντας θα κάνουμε και άλλες εξετάσεις για να δούμε εαν υπάρχει και αλλού πχ στο πανκρέας, συκώτι,...εγιναν και οι άλλες εξετάσεις και ενώ ο σύζυγος έτρεχε να βρει τηλέφωνα να φτιάξει ετςι μια τεραςτεια αληςειδα προςευχης απ ολους τους παπάδες που γνωρίζει, φυλους, συγκενης, ξένους, αλλα και απο το Αγιον Ορος, ΙΕΡΟΣΟΛΗΜΑ, Ελλάδας, εος την ΗΠΑ μέσον αλους έγιναν προσευχές.
Παρασκευή 6 Φεβρουάριου μάθαμε αυτά τα νέα και την άλλη ημερα ηταν του Αγιου Παρθενιου επίσκοπος Λαμψακου (που θεραπεύε καρκίνο και δαιμονισμενους) και παρακάλεσε ολο τον κοςμο ο σύζυγος να προσευχηθούν όλοι σε αυτόν τον Αγιο ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ ΚΛΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΝ ΛΕΓΩΝΤΑΣ ΓΕΝΗΘΕΙΤΟ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΔΗΚΟ ΜΑΣ.
Ενα πρωί εφόσον ξέσπασε σε κλάματα ενο ηταν μόνος του μεσα στο αυτοκίνητο ο άντρας μου του παρουσιάστηκε σε εικόνισμα ο Αγιος Παρθένιος χωρίς λόγια χωρίς τίποτα άλλο, κατάλαβε οτι κατι τρέχει...(εφόσον αργότερα πείρε ολο τον κοςμο να τον ευχαριστήσει του ειπε ο Γερον Ε. απο το Αγιον Ορος οτι πράγματηκα σου εμφανίστηκε ο Αγιος Παρθένιος απω οταν σου έδωσα την εικονα αυτήν ηταν κοντα σας περημενωντας να βοιθησει) Με προσευχη συνεχησε ο συζηγος κάνοντας αγρυπνίες, μετάνοιες, προσευχές.
Οταν πήγαμε πάλη στην ογκολόγο η γιατρός κηταζει τα χαρτιά της ετσι με εναν τροπο παράξενο και χωρίς να βρει λόγια εξηγήσεις μας λέει το εξής "εεε δεν ξέρω, εεε παντός εχω καλλα νέα για σας, εεε δεν εχετε τίποτα και μπωρειτε να φύγετε".
Βλέποντας τον σύζυγο να κανει μεσα στο γραφείο της, έξο στους διαδρόμους, στο Πάρκιν, μετάνοιες και να λέει δοξολογίες του ΚΥΡΙΟΥ, της Αγίας Τριάδας, της ΠΑΝΑΓΕΙΑΣ μας, του αγιο ΠΑΡΘΕΝΙΟ, με δάκρυα στα ματια...καταλάβενεται πως κηταζε όλος ο κόσμος εδώ στο Βελγιο όλοι ξένη...ΛΕΓΩΝΤΑΣ ο ίδιος δεν με απασχόλή αυτο το θέμα, αλλα το θέμα οτι όλοι η δόξα ειναι του μοναδικού ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, και τον Αγιον ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
Οταν τον ρώτησα τον σύζυγο "οταν μας προτο πείρε αυτήν την βραδιά ο γιατρός και προτο μάθαμε για την αροστια γιατη εγονατισες, για προσευχη";
Ηταν η απάντηση του είπα: "ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΩΚΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕΣ, ΚΑΙ ΓΕΝΗΘΕΙΤΟ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ, άσχετος αν τα λόγια μου ηταν με πόνο βγαλμένα απ την καρδια...γνωρίζω οτι αλλα πράγματα ειναι πολυ ποιο σπουδεα η ενοση μας στην ενότητα με τον ΚΥΡΙΟΝ μας, διοτη εγω γυναικα δεν γνωρηζω εαν αυριο μπω στο σπιτη και σε βρω πχ. βιασμενει ακομα και κομματιασμένη, ενο ομος ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΠΑΝΤΟΓΝΟΣΤΗΣ, πει πχ. ας της δώσω ενα καρκίνο να την πάρω σε 2-3 μήνες κοντα μου στον παράδεισο να αποφύγουν τα παιδια μου αυτο που θα συμβεί μετά απώ 6μηνες".
Αυτή ηταν η απάντηση του.
Δημοσίευση σχολίου