Πολλοί καταριούνται με μεγάλη ευκολία ακόμα και τα ίδια τους τα παιδιά. Κατάρα είναι και το «ανάθεμά σε», «αναθεματισμένε» ή να στέλνεις και κάποιον στο διάβολο. «Τί, λοιπόν, είναι αυτό το ανάθεμα που λες; Δε σημαίνει αυτός να πάει στο διάβολο, να χάσει τη δυνατότητα σωτηρίας και να αποξενωθεί από το Χριστό; Και ποιός είσαι εσύ; Αυτό είναι το έργο της εξουσίας και της μεγάλης δυνάμεως του Θεού… Γιατί, λοιπόν, ανέλαβες εσύ ένα τέτοιο έργο;» (Ι. Χρυσόστομος).
Λέει ο Γέροντας Παΐσιος:
«Η έκφραση “ας το βρει από το Θεό” είναι κατάρα με ευγένεια. Δεν επιτρέπεται σε Χριστιανό, γιατί ο Χριστός δε μας δίδαξε τέτοιου είδους αγάπη. Όσοι είναι κοντά στο Θεό δεν καταριούνται, γιατί δεν έχουν κακία, αλλά όλο καλοσύνη. Έτσι, ό,τι κακό κι αν πετάξει κανείς σε αυτούς τούς αγιασμένους ανθρώπους, αγιάζεται κι αισθάνονται μεγάλη, κρυφή χαρά».
Στους αρχαίους Έλληνες, η Κατάρα ήταν η θεότητα της εκδίκησης, της καταστροφής και του ολέθρου. Άρα σήμαινε συγχρόνως ευχή και κατάρα. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: Ενεργεί, πιάνει η κατάρα; Ναι, όταν αξίζει την τιμωρία αυτός, στον οποίο στρέφεται. Συγκινεί τον πνευματικό κόσμο, ώστε πραγματοποιείται. Ιδιαίτερα η κατάρα των γονέων, που αδικήθηκαν από τα παιδιά τους είναι φοβερή. Είναι νόμος ζωής από τα αρχαία χρόνια. Από την άλλη, όταν είναι άδικη, γυρίζει στον ίδιο που καταριέται. Αναφέρει η Αγία Γραφή: «η ευλογία του πατέρα στηρίξει τα σπίτια των παιδιών, η κατάρα της μάνας ξεριζώνει τα θεμέλια του σπιτιού».
Αδιαφορεί ο άνθρωπος για κατάρες, όπως π.χ. όταν γονείς άθεοι καταριούνται το παιδί τους για την πίστη του. Είπε κάποια μοναχή στο Γέροντα Παΐσιο:
- Γέροντα κι εμένα, όταν έφευγα για το μοναστήρι, με καταριόνταν οι γονείς μου.
- Αυτές είναι οι μόνες κατάρες που γίνονται ευχή, απάντησε ο Γέροντας.
- Τί χρειάζεται, λοιπόν;
- Λέει ο Χριστός: «Τους εχθρούς μας πρέπει να τους ευλογούμε και να μην τους καταριόμαστε. Να τους κάνουμε καλό, αντί κακού», απάντησε ο Γέροντας.
Συμπληρώνει ο Αββάς Μακάριος:
«Ο λόγος ο κακός και τους καλούς κάνει κακούς και ο καλός ο λόγος και τους κακούς κάνει καλούς».
Χρειάζεται ακόμα προσευχή, μετάνοια και εξομολόγηση, όπλα πρόληψης και απαλλαγής από την κατάρα. Ο Αββάς Σισώης προσευχόταν για 30 χρόνια στην έρημο κι έλεγε: «Κύριε Ιησού, σκέπασόν με από της γλώσσης μου». Ας φυλάμε, λοιπόν, τη γλώσσα μας κι ας προσέχουμε τα λόγια μας, γιατί ο καλός λόγος ωφελεί, ενώ ο κακός ζημιώνει. Πάντοτε ας ευλογούμε. Όλους, ακόμα και τους εχθρούς μας. Χρειάζεται αγώνας, γιατί από τα πάθη παρασύρεται κι η γλώσσα, που αρχίζει να καταριέται. Συμβούλευε ο Άγιος Αντώνιος: «Εγκρατής γενού γλώσσης».
- Να σας δώσω μια «κατάρα»; είπε ο Γέροντας Παΐσιος.
- Δώσε μας, του είπαν.
- Να σας κάψει ο Θεός με την αγάπη Του.
Κι ένας Ρουμάνος ασκητής έλεγε:
- Να σας δώσω μια «κατάρα»; Να σας φάει ο Παράδεισος!
- Αμήν, αμήν, αμήν!, απαντούσαν οι μοναχές.
(Αγγέλου Γκούνη, Θεολόγου, Πολλές οι ιστορίες μία η Αλήθεια, εκδ. Κέντρου Νεότητος Ι. Μ. Λευκάδος και Ιθάκης, Λευκάδα 2011, σ. 108-109)
theomitoros
Δημοσίευση σχολίου